11 - Teach Cartaí

House of cards

** Fógra** Is é an bhlag sin mo thuairimí féin, agus ina theannta sin, níl na altanna ach bealaí chun mo chuid Gaeilge a chleachtadh. Mar sin, bíonn siad go léir gearr agus díreach go dtí an phointe


Nuair a chríochnaigh mise agus mo chailín Breaking Bad cúpla seachtain ó shin (aghaidh brónach) bhíomar idir dhá comhairle idir 'House of Cards' agus 'Orange is the new black'. Breathnaigh muid ar dhá réamhfhógraí agus th'éis an sraith saghas dáiríre ab ea Breaking Bad, bhí muid ag smaoineamh ar thaobh 'Orange is the new black' ach bunaithe ar comhairle ó Twitter, bhí athrú meoin againn, agus thosaigh muid le 'House of Cards'.

I dtosach báire , beidh mé ag caint i dtaobh séasúir a haon sa blagmhír seo (cé go bhfuil muid tugtha do séasúir a dhó faoi láthair).  Go dtí seo, tá muid ríméadach leis an cinneadh a rinne muid. Is é séasúir a haon den sraith seo ar fheabhas. Cinnte, tosaíonn sé sách mall, ag tógáil na carachtair agus an scéal, ach th'éis eachtra a trí nó a ceathair, éiríonn an scéal i bhfad níos tapa.

Tá an scéal, fíor-polaitíocht, gach daoine ag iarradh cumhacht a fháil, agus duine amháin, Frank, an príomh-carachtar, toilteanach aon rud a dhéanamh chun an cumhacht sin a fháil. Ar dtús, níl sé an-soiléir cén saghas fear atá Frank, tá cuma glic agus greannmhar air, ach céim ar chéim d'aithin tú go raibh fear an-leithliseach i gceist. Ach ní scriosfaidh mé an scéal duit...

Má rud amháin olc le rá agam i dtaobh séasúir a haon, bheadh sé faoin eachtra is deireadh, is é mo bharúil go bhfuil frith-bhuaice ar fad ann... ach is é séasúir a dhó i bhfad níos fearr, fan go bhfeice tú...

Scór 8/10

Dearg le fearg

Dearg le fearg

** Fógra** Is é an bhlag sin mo thuairimí féin, agus ina theannta sin, níl na altanna ach bealaí chun mo chuid Gaeilge a chleachtadh. Mar sin, bíonn siad go léir gearr agus díreach go dtí an phointe




Dearg le fearg

Sin an glaoch atá screadta amach ag na daoine Gael i mBaile Átha Cliath ar an 15ú Feabhra, an Sathairn seo caite.

Bhí mé ann, chuaigh mé i m'aonar, agus níorbh fhios agam cad a bheith ag dúil, bhí sé mo chéad agóid go deo agus nuair a bhí mé ag siúl suas Sráid Parnell, bhí mé sách faiteach. Bhí mé ag smaoineamh cé mhéid duine a bheadh ann, cén sórt daoine, an mbeadh ach cúpla daoine ann?

Mar a bhí mé a siúl suas an tsráid, chonaic mé an slua i bhfad i gcéin, agus bhí cuma go raibh a lán daoine ag siúl i dtreo céanna. Beidh muid ceart go leor, a dúirt mé liom féin, beidh go leor daoine ann chun agóid maith a dhéanamh, agus níl mé ag cuir mo am amú!

Bhuel, bhí an ceart ar fad agam, nuair a shroich mé an Gairdín Cuimhneacháin, bhí slua ollmhór romham, agus bhí sé ag fós ag fás... agus ina theannta sin, bhí an t-atmaisféar go hiontach, bhí chuile sórt fógra ann, daoine lena n-aghaidheanna péinteáilte, drumaí ag seinneadh, agus daoine gléasta suas. Tá neart phictiúir ar fáil ar leathanach facebook Conradh na Gaeilge

Shiúl muid go dtí Sráid í Conaill agus bhí an radharc ar fheabhas ansin, bhí an sráid lán ó bun go bharr le daoine Gael, níor thig liom mo shúile a chreidiúint. Rinne mé mo bhealach le na siúlóirí eile agus bhuail mé le cúpla duine a bhí aithne agam. Mar shampla, bhuail mé le chara de mo mhamaí agus comhrá deas againn le cheile.Nuair a shroicheamar an ardán ag deireadh an siúl, bhí an radharc dochreidte, bhí an tsráid plódaithe le daoine, daoine le ghrá don Gaeilge faoi leith. Bhí Ronan ó RnaG ag scread amach a glaoch "dearg, dearg, dearg le fearg" agus bhí an lucht féachaint ag freagra dó... mar tá a lán daoine dearg le fearg leis an rialtas agus an méid cur amú déanta acu leis an teanga. Ach ní raibh an braith fearg an braith is láidir a bhí ann, i mo thuairim umhal, ach braith bróid, braith grá den teanga, agus braith oibriú le chéile... agus mar a bhí mé ag siúl uaidh le Seo Linn ag canadh amach os ard, bhí mo chroí lánsásta leis an lá agus ríméadach go bhfuil mé ag foghlaim ár teanga féin.

Neart le chéile a chairde

Lá mór na Gaeilge

** Fógra** Is é an bhlag sin mo thuairimí féin, agus ina theannta sin, níl na altanna ach bealaí chun mo chuid Gaeilge a chleachtadh. Mar sin, bíonn siad go léir gearr agus díreach go dtí an phointe

Ar an Sathairn seo chugainn, beidh siúl mór ar son na Gaeilge i lár na cathair Baile Átha Cliath. Tá ceisteanna dom ag cúpla de mo chairde, cén fáth bhfuil tusa ag dul a Pheadair? Agus, tuigim na ceisteanna. Ní Gaeilgeoir mé, nó mo thuismitheoirí, nó aon duine i mo theaghlaigh. Táim ag foghlaim arís cinnte ach sin éagsúla.

Nuair a déanaim cuid machnamh ar an t-ábhar, tá a lán fáthanna agam chun dul amach ag siúl le muintir na Gaeilge. Seo liosta a rinne mé i m'intinn le linn an tseachtain.

1) Is aoibhinn liom an teanga, tá sé speisialta agus ar leith go hÉirinn

2) "D'fhoghlaim mé" an Gaeilge ar feadh 16 bliana nuair a bhí mé sa scoil, agus anois, ní féidir liom é a úsáid, sin seafóid

3) Mothaím go crua gur theip an rialtas leis an teanga, agus má cead agaibh é sin a dhéanamh leis an Gaeilge... an bhfuil aon rud slán?

4) Tá an Gaeilge ag fás ar fud na tíre, tá grá ag muintir na hÉirinn don Gaeilge ach ní aithníonn an rialtas é seo. Tá an am linn chun seas suas agus 'Is é an Gaeilge mo theanga" a rá!

Feicfidh mé sibh ar an Sathairn go dóchasach

T-Rex

T-Rex

** Fógra** Is é an bhlag sin mo thuairimí féin, agus ina theannta sin, níl na altanna ach bealaí chun mo chuid Gaeilge a chleachtadh. Mar sin, bíonn siad go léir gearr agus díreach go dtí an phointe

Is é an t-ábhar de na dineasáir ceann de na hábhair a chuir iontas agus sceitimíní ar an chuid is mó daoine ar domhan. D'fhoghlaim muid sa scoil i dtaobh na créatúir ollmhór agus an saoil a bhí acu, ach ag an am céanna, tá siad i ngan fhios. Tá siad cosúil le eachtrannaigh a bhí beo ar domhan ait agus éagsúla, a oiread go bhfuil sé cosúil le áit samhailteach. Bhí an domhan seo lán de ainmhithe aisteach agus iontach, iasc comh mhór mar an titanic, éan mar eitleán, agus creachadóirí comh mhór mar bus agus comh dainséarach mar arm.

Bhí an T-Rex an ceann is cáiliúil de, an Rí d'fhéadfá a rá. Sheas siad beagnach caoga troithe fada, agus meáchain siad timpeall seacht tonna! Amharc scanrúil gan amhras!

Chónaigh an T-Rex timpeall seasca seacht milliúin blianta ó shin sa Stáit Aontaithe, bhuel go soiléir, níorbh sé an Stáit Aontaithe ag an am :). Bhí chois deiridh ollmhór acu, ach chois tosaigh an-bheag. I ndáiríre, is cuma cé comh lag is a bhí a gcois tosaigh, ba ea a greim an rud is láidir agus is dainséarach acu. Creideann cuid de na eolaíochtaí go bhfuil an greim acu an greim is láidir riamh... trí oiread atá ag an siorc-mór bán. Abair slán do do chuid corp mar sin!

Seachas a ngreim ollmhór, tá a lán díospóireachta maidir le na cumais eile a bhí ag an creachadóir ársa. Ceapann chuid de na eolaí go raibh siad sách mall, bhí siad in ann rith aon déag go cúig is fiche míle le uair, ach ceapann eolaí eile go riabh siad in ann rith comh tapa ná cúig is caoga míle le uair.... deirimse rud amháin leat, táim lánsásta nach bhfuil gá orainn chun fáil amach!

Dúradh go raibh siad an-chliste comh maith, radharc na súl iontach acu agus in ann seilg i ngrúpaí le chéile... amharc scanrúil mar a dúirt mé!

Ar NÓS na ghaoithe

** Fógra** Is é an bhlag sin mo thuairimí féin, agus ina theannta sin, níl na altanna ach bealaí chun mo chuid Gaeilge a chleachtadh. Mar sin, bíonn siad go léir gearr agus díreach go dtí an phointe.

Ar NÓS na ghaoithe

Sin an smaoineamh a rith liom an chéad uair a chonaic mé an iris NÓS. D'fhoghlaim mé abairt nuair a bhí mé sa bunscoil, "rith sé ar nós na ghaoithe" agus tá sé i m'aigne fós... ar aon nós, seachas mo cuimhní, tá an blagmhír seo i dtaobh an iris NÓS.

http://www.nosmag.com/

Is dócha gur chonaic mé íomhánna agus píosaí eolas faoi NÓSmag ar an idirlíne, ar Twitter agus anseo is ansiúd i rith na blianta ach níor thug mé aon aird dóibh ar dtús. Ní raibh sé go dtí thosaigh mé ag éisteach le na podcasts "blás" cúpla mí ó shin agus chuala mé Tomaí ag caint faoi rudaí... De réir a chéile cheangail mé na poncanna le chéile agus d'aithin mé go raibh cuid de na daoine ar blás, bainteach le NÓS mag comh maith. Shíl mé liom féin, bhuel tá an caighdeán an-ard ar blás, is dócha go bhfuil sé mar an gcéanna le NÓS mag. D'imigh cúpla mí gan aon gníomh liomsa, mar is gnáth :)... ach lá amháin nuair a bhí mé ag iarraidh m'obair a sheachaint, chuaigh mé ar an idirlíne agus chláraigh mé ar an suíomh NÓS mag. Rinne mé dearmad air, go dtí tar éis an Nollaig nuair a thosaigh mé iomrá de na eagrán nua a fheiceáil ar Twitter, ansin bhí imní orm nach chláraigh mé ceart ar an suíomh toisc nach raibh cóip agam. Sheol mé giolc leo ar Twitter ag iarraidh eolas ach tháinig mo chóip an lá dar gcionn. Tháinig sé sa phost, nach áisiúil é sin :)

Caithfidh mé a rá, an chéad rud a thug mé faoi deara, an ard-caighdeán a raibh ar an iris... na íomhánna, an páipéar, na dathanna agus gach rud eile. An oíche sin, rinne mé cupán deas tae, agus shuí mé mo thóin ar an tolg, bhí mé réidh chun tosaigh.  Tosaíonn an eagrán le réamhrá ó Tomaí ó Conghaile ag labhairt i dtaobh na dúshláin agus na féidearthachtaí don Ghaeilge faoi láthair agus ag tabhairt buíochas do gach duine a thug cuidiú leo i rith na bliana. Tá an eagrán plódaithe le sár-ábhair ó clúdach go chlúdach, tá píosa ann ag scríobh léirmheas ceol, agus scannáin, tá roinnt cúrsaí reatha ann ag plé na rudaí is tábhachtach mar shampla Nelson Mandela, mar gheall fuair sé bás, meán sóisialta agus a lán nithe eile suimiúil.

Mar foghlaimeoir, tá sé saghas deacair bheith chuile rud a léamh, níor thuig mé gach rud ach fuair mé an 'gist' de gach scéal, ina theannta sin, níl na scéal ró-fhada agus mar sin, bhí mé in ann píosa beag a léamh gach oíche, mar sin níor d'éirigh mé tuirseach nó frustrachais leis na focail deacair.

Má tá tú ag iarradh rudaí suimiúil a léamh as Gaeilge, ní rachfá cearr leis an iris seo.

Scór 10/10